การใช้กาลอนาคตเมื่อพูดถึงแผนหรือการคาดการณ์เป็นส่วนสำคัญของการเขียนวิทยานิพนธ์ที่มีประสิทธิภาพ วิทยานิพนธ์เป็นเอกสารที่เป็นทางการซึ่งนำเสนอข้อโต้แย้งหรือสมมติฐาน และสิ่งสำคัญคือต้องใช้ภาษาที่ชัดเจน แม่นยำ และง่ายสำหรับผู้อ่านที่จะเข้าใจ
วิธีหนึ่งในการทำเช่นนี้คือใช้อนาคตเมื่อพูดถึงแผนหรือการคาดการณ์ กาลอนาคตใช้เพื่ออธิบายการกระทำหรือเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ตัวอย่างเช่น พิจารณาสองประโยคต่อไปนี้:
ปัจจุบันกาล: “การศึกษาจะพบว่าการรักษามีประสิทธิภาพในการลดอาการ”
กาลอนาคต: “การศึกษาจะพบว่าการรักษาจะมีประสิทธิภาพในการลดอาการ”
ในประโยคแรกกาลปัจจุบันใช้เพื่ออธิบายการกระทำของการศึกษา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการศึกษายังไม่เสร็จสิ้น จึงเหมาะสมกว่าที่จะใช้กาลอนาคต ประโยคที่สองซึ่งใช้กาลอนาคตนั้นชัดเจนและแม่นยำกว่า
การใช้กาลอนาคตเมื่อพูดถึงแผนหรือการคาดการณ์ช่วยสร้างโครงสร้างที่ชัดเจนและสอดคล้องกันสำหรับการโต้แย้งในวิทยานิพนธ์ นอกจากนี้ยังช่วยสร้างความน่าเชื่อถือของข้อโต้แย้ง เนื่องจากแสดงว่าข้อมูลที่นำเสนออยู่บนพื้นฐานของเหตุการณ์ในอนาคตที่วางแผนไว้หรือคาดการณ์ไว้
นอกเหนือจากการใช้กาลอนาคตสำหรับแผนและการคาดการณ์แล้ว สิ่งสำคัญคือต้องใช้กาลที่เหมาะสมสำหรับองค์ประกอบอื่น ๆ ของการโต้เถียง ตัวอย่างเช่น หากวิทยานิพนธ์กำลังพูดถึงงานวิจัยที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว ควรใช้อดีตกาลเพื่ออธิบายงานวิจัยและผลลัพธ์
โดยรวมแล้ว การใช้อนาคตเมื่อพูดถึงแผนหรือการคาดการณ์เป็นสิ่งสำคัญในการเขียนวิทยานิพนธ์ที่มีประสิทธิภาพ ด้วยการใช้กาลที่เหมาะสมและรักษาโครงสร้างที่ชัดเจนและสอดคล้องกัน ผู้เขียนสามารถช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจและประเมินข้อโต้แย้งได้ดีขึ้น และสามารถสร้างข้อความที่น่าเชื่อถือและโน้มน้าวใจได้มากขึ้น